De 14-jarige zoon van Wolter Kroes, Thomas, kreeg onlangs een fietsongeluk, waarbij hij een zware hersenschudding en een kleine schedelbreuk opliep. Hoewel het anderhalve maand geleden is, herstelt Thomas nog steeds van zijn verwondingen, en zijn familie maakt zich zorgen over zijn welzijn.Volgens Wolter bracht Thomas na zijn ontslag uit het ziekenhuis drie weken door in volledige duisternis. Hij ondervond ook een verminderd gezichtsvermogen en gehoor, waarbij het laatste resulteerde in 80% geluidsverlies in één oor. Ook al is er misschien een kleine kans op herstel, de situatie is uitdagend, vooral voor een jonge tiener die zich nog aan het ontwikkelen is.
Thomas is op weg naar herstel, volgens Wolter. Hij speelt nu met zijn vrienden en springt zonder hoofdpijn over hekken. Hij heeft echter nog een lange weg te gaan en moet een onderzoek ondergaan in het ziekenhuis, waar hij een MRI zal krijgen.Ondanks zijn vooruitgang maakt Wolter zich nog steeds zorgen over Thomas en zijn gezondheid. Hoewel Thomas zegt dat hij in orde is, gelooft Wolter dat hij geluk heeft gehad dat hij relatief ongeschonden uit de situatie is gekomen. Voorlopig nemen Wolter en zijn vrouw Thomas overal mee naartoe om zijn veiligheid te waarborgen, want ze weten hoe belangrijk het voor hem is om niet weer op zijn hoofd te vallen.
Een MRI-scan moet meer inzicht bieden
Wolter en Tessa hebben goede hoop dat uit de MRI-scan zal blijken dat Thomas goed herstelt. Ze geloven dat het feit dat hij geen hoofdpijn meer heeft een goed teken is. Ze wachten met spanning op de resultaten van de scan om meer te weten te komen over Thomas’ vooruitgang.
Hoewel het een week geleden is, onthult hij dat het herstelproces lang zal duren. Er is echter ook positief nieuws, want hij vermeldt dat hun vriend, die ooit onbereikbaar was, nu normaal gesproken gesproken kan worden. Het is een teken dat zijn lichaam goed herstelt van de klap. Thomas brengt zijn dagen door liggend in een schemerige kamer, waarvan wordt aangenomen dat het helpt bij zijn herstel. De zanger voegt eraan toe dat hoewel zijn gehoor hetzelfde blijft, er in dat aspect nog veel ruimte voor verbetering is. Niettemin zijn ze enorm dankbaar dat ze hem kunnen omarmen, om zich heen kunnen hebben en hem kunnen vertroetelen. Wolter besluit met op te merken dat elke ouder zich kan verplaatsen in het feit dat hun kind het belangrijkste in hun leven is.